کد مطلب:24543 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا كمال كه هدف از آفرينش انسان است مطلوب بالذات است؟

كمال، از آن رو كه كمال است، براي همه انسانها مطلوب است. ولي در بسياري موارد، تحصيل كمال ها با يكديگر تزاحم دارند و گرد آوردن آنها براي انسان ممكن نيست. مثلا انسان راحتي و آسايش فرزند خويش را مي خواهد و تربيت درست او را نيز خواهان است، اما اين دو در بسياري موارد با يكديگر گرد نمي آيند، يعني تربيت فرزند مستلزم اين است كه برخي محدوديت ها و فشارها و تنبيه ها پيش بيني شود. در اين گونه موارد عقل مي گويد بايد آن كمالي را پي جست كه مهم تر است. نكته اساسي ديگر اين است كه نبايد گمان بُرد كه انسان آفريده شده تا هر كمالي را دريابد و همه براي او، هر چه باشد، فراهم گردد. بلكه هدف از آفرينش دستيابي به مهمترين و عاليترين كمال است كه عبارت از رسيدن به قرب خداست. چنانچه گفته شود اگر اين كمال معنوي هدف از آفرينش، رسيدن به اين كمال معنوي به گونه جبري نيست، بلكه هدف اين است كه انسانها براساس اختيار و انتخاب و اراده، از راهي كه خداوند براي دستيابي به اين كمال والا و ارزشمند قرار داده است در صورتي نقض غرض پيش مي آيد كه انسانها از امكانات و وسائلي كه خداوند آفريده، استفاده كنند و در همان حال به اين هدف نرسند. اما اين هدف، هدفي است كه نيل به آن براي همگان ممكن و وسائل لازم در دسترس است. هر كسي در هر شرائطي كه باشد، مي تواند به اين هدف برسد. محروميت ها و مصيبت ها و كمبودها و نگراني ها و ناراحتي ها نه تنها در اين مسير سد راه نيستند، بلكه زمينه ساز نيز هستند.
نكته مهم اين است كه انسان از سرمايه لازم كه ايمان و عقيده و اخلاق است برخوردار باشد و بتواند با محروميت ها با روشي درست روبرو شود و در مسير سازندگي از آنها بهره گيرد. به عكس، رفاه مادّي، با نبودن سرمايه معنوي، سد راه و بازدارنده انسان است.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ21ـ